آیا تابه‌حال توجه کرده‌اید که ریزش مو در میان جوان‌ها زیاد شده است؟ درست است، این موضوع حقیقت دارد! استرس، رژیم غذایی و حتی رسیدگی به مو، جزو دلایل احتمالیِ ریزش موی جوان‌ترها هستند. اگر می‌خواهید در این مورد بیشتر بدانید، این مقاله را تا انتها بخوانید. تحقیقات جدید حاکی از آن هستند که جوان‌های چینی زودتر از نسل‌های قبلی‌شان کچل می‌شوند. داده‌های این تحقیق از نتایج نظرسنجی بین ۴۰۰۰ دانشجوی دانشگاه چینهوا در پکن جمع‌آوری شده است. محققان گفتند ۶۰ درصد از شرکت‌کنندگان جوان این نظرسنجی، عنوان کرده‌اند که ریزش موی زیادی دارند. ۴۰ درصد از پاسخ‌دهندگان اظهار داشته‌اند که از ریزش موی خود کاملا آگاه بودند، درحالی‌که ۲۵ درصدشان عنوان کردند تا وقتی یکی از دوستان یا اعضای خانواده نگفته‌اند، متوجه ریزش موی خود نشده‌اند. محققان این را هم گزارش داده‌اند که دانشجویان رشته‌های علوم، ریاضی و مهندسی خودرو، کمتر از ریزش مویشان گفته‌اند. جوانان و ریزش مو اگرچه کچل شدن معمولا با بالا رفتن سن در ارتباط است، اما هر روزه جوان‌های بیشتری را می‌بینیم که ریزش مو دارند. دکتر آندره‌آ هویی (Andrea Hui)، متخصص پوست، می‌گوید مردان و زنان جوان بسیاری هستند که چه بسا ۱۸ سال بیشتر ندارند، اما برای مقابله با ریزش مو از وی کمک می‌خواهند. آنجلو دیوید (Angelo David)، آرایشگر، در مصاحبه با نیویورک پست عنوان می‌کند که تعداد زیادی از مشتریان جوانش با کم‌پشت شدن مو و عقب رفتن خط مو دست‌وپنجه نرم می‌کنند. تغییرات هورمونی، بیماری‌های خودایمنی، اختلالات تیروئید و استرس، از دلایل شناخته‌شده‌ی ریزش مو در زنان و مردان جوان هستند. البته رژیم غذایی هم می‌تواند به‌شدت روی ریزش مو تأثیرگذار باشد. محبوبیت روزافزون رژیم گیاهخواری و رژیم وگان هم می‌تواند بر ریزش موی جوانان اثرگذار باشد. تحقیقی که سال گذشته دکتر امیلی ال گو (Emily L. Guo)، رزیدنت کالج پزشکی بیلور در تگزاس، انجام داد، حاکی از آن است که کاهش شدید مصرف پروتئین و همین‌طور کمبود روی (زینک)، کمبود ویتامین D و سایر مواد مغذی می‌توانند بر رشد مو تأثیر منفی بگذارند. نقش استرس در ریزش مو استرس می‌تواند بر چرخه‌ی زندگی موی شما اثرگذار باشد. در این چرخه معمولا مو رشد می‌کند، سپس رشدش متوقف می‌شود و درنهایت می‌ریزد. این مراحل را با نام آناژن، کاتاژن، تلوژن و اکسوژن می‌شناسند. آناژن (مرحله رشد) موی سر انسان از دو تا شش سال طول می‌کشد. پس از مرحله‌ی رشد، مو وارد کاتاژن (مرحله‌ی پسرفت) می‌شود که تنها چند روز طول می‌کشد و در این مدت فولیکول کمی جمع می‌شود. بعد از این مرحله، در تلوژن (مرحله‌ی استراحت) رشد مو ثابت می‌ماند. در نهایت مو وارد اکسوژن (مرحله‌ی ریزش) می‌شود که در این مرحله می‌ریزد. این فرایندی همیشگی است و ریختن ۵۰ تا ۱۰۰ تار مو در روز برای همه طبیعی است. دکتر دوریس دی (Doris Day) معتقد است که استرس عامل مهمی در ریزش موی جوانان است. او می‌گوید: «استرس می‌تواند با خارج کردن زودرس موها از چرخه‌ی رشد، فرایند رشد مو را قطع کند. این می‌تواند باعث ریزش حجم بیشتری از مو شود.» ریزش مو با افزایش استرس در موش‌هایی که در معرض صداهای بلند قرار گرفته‌اند تأیید شده است. در این مطالعه، استرس باعث شده موی این جوندگان پیش از موعد وارد کاتاژن شود. مطالعه‌ی دیگری روی میمون‌ها نشان داده، حیواناتی که دارای سطوح بالای کورتیزول (هورمون استرس) هستند، احتمال بیشتری دارد که دچار ریزش مو شوند. بنابر گزارشی از انجمن روان‌شناسی آمریکا (APA)، تحقیقی حاکی از رابطه بین سن و استرس است. جوان‌ها می‌گویند به‌خاطر استرس در یافتن میانگین پنج «دوست نزدیک» که با آنها راحت باشند، مسائل شخصی‌شان را در میان بگذارند یا کمک بخواهند، احساس تنهایی و جداافتادگی می‌کنند. محققان انجمن روان‌شناسی آمریکا متوجه شده‌اند که جوان‌ها استرس بیشتری نسبت به نسل‌های قبل از خود دارند. به‌نظر می‌رسد آنها در مقابله‌ی موفقیت‌آمیز با مسائل مختلف هم دشواری بیشتری تجربه می‌کنند. دکتر دی معتقد است حفظ و نگهداری مو در جوانان هم می‌تواند در ریزش موی آنها موثر باشد. «دکلره و رنگ کردن می‌تواند آسیب جدی به مو بزند. سنگین کردن و کشیدنِ پایه‌ی مو می‌تواند فولیکول‌های مو را تضعیف کند که این امر منجر به ریزش موی بیشتری می‌شود.» توجه بیش از اندازه جوان‌ها به مو دکتر دی تمرکز روزافزون رسانه‌ها بر ظاهر را عامل دیگری می‌داند که جوان‌ها را نسبت به تغییرات مو حساس‌تر می‌کند. او می‌گوید: «برای کسانی که در دهه‌های سوم و چهارم زندگی به سر می‌برند، ریزش مقداری مو طبیعی است، اما توجه بیشتر به آدم‌های معروف و همین‌طور رسانه‌ها، داشتن موی بیشتر و جذاب‌تر را به آرزوی جوان‌ترها تبدیل کرده‌اند، درصورتی‌که در نسل‌های قبلی چنین نبود.» او اضافه می‌کند: «اگر کسی نگران کم‌پشت شدن مو یا کچلی است، باید به متخصص پوست و مو مراجعه کند تا بررسی بیشتری انجام بگیرد. داروها، مواد غذایی و راه‌های دیگری وجود دارند که می‌توانند مؤثر واقع شوند.»
